De dingen kunnen geteld worden maar het stof enkel gemeten Als de tijd (vroeger/later) maar een variatie is van ruimte en eerstgenoemde een kernwaarde is binnen de economie, staan we voor een probleem dat de ruimte enkel maar kan gemeten worden en niet geteld en is het tellen van waarden in tijdelijke zin een onnuttige roekeloze bezigheid.
Wat een gejammer over lage rente, negatieve rente en historische dieptepunten van de lange- en kortetermijnrente. Wat een doemdenken. Mario Draghi, als expert van de metabletica van het geld, heeft het bij het rechte eind : de geldmarkt moet als markt functioneren, waar vraag en aanbod in evenwichtbenaderende posities komen door middel van een prijs. Dat zou de rente moeten zijn. Een rente die daarnaast nog de onnuttigheid van het teveel en het schandalige teveel uitdrukt. Wat bedoelen we ?…
De systematische ontvreemding van de individuele soevereiniteit, in naam van het algemeen belang, door de wetbewaarders van de Staat, de politici en bureaucraten, dwingt de burger vanaf zijn geboorte op een niet aflatende wijze de Staat te dienen. Deze afgedwongen belijdenis is vervat in de 10 geboden voor de versteende Mens en dit gebiedt als volgt : 1. Gij zult geen goden vereren, maar de Staat alleen aanbidden en boven alles beminnen. 2. Gij zult de naam van de Staat,…
Het Europees vluchtelingenbeleid “Ik was mijn handen in onschuld’. Met het vluchtelingbeleid bewijst Europa opnieuw dat ze een introverte burcht is geworden klaar voor de implosie. Haar loodzware bureaucratische structuren verhinderen om dit afschuwelijk kadaver af te bouwen om de weg van creativiteit en inventiviteit te begaan. Europa kan zich niet meer ontsluiten voor de Anderen in een Europees verhaal. Actueel is het verworden tot een egoïstische verhaaltje voor de klik van eurocraten. Enkel al het woord vluchteling gekoppeld aan…
Het economisch klungelig denken van politici, ambtenaren, pers en de economisten blijft irritant hoog. Ze hebben continue beschouwingen over materiële groei, tewerkstellingsverplichting, kwakkelende kapitaalmarken en een stotterende economie. Maar de ontwortelende assumpties van de economische fundamenten van de zinkende Europese Titanic wordt echter niet in vraag gesteld. Bij politieke en sociale discussies hoort met nog steeds opvattingen die tweehonderd jaar geleden in zwang waren om omstandigheden te begrijpen van totaal andere orde.[i] Het instituut onderneming, de productiefactoren arbeid en kapitaal…
Het denken door denken[1] De vooruitgang van onze kennis en deze van onze beschaving sputteren en hangen als lamme ledematen aan het maatschappelijk gestel. Gepammerd in onze zekerheidsdrang en dito welvaartsmaatschappij hebben we onze “denk”-knop afgerukt en deze geplaatst op ons plat materialisme van ” Anything goes” (alles moet kunnen ) waar de verzadigingsgraad onverzadigbaar is. We hebben het anarchistische doordenken van het denken opgegeven en verloren aan een monistisch rationeel economisch en politiek denken , als gangmaker voor het…
Of je nu moet vertrekken vanuit een ethisch imperatief, zoals Judith Butler, laat ik in het midden gezien ik ethiek toch maar de laatste reddingsboei vind wanneer je het denken niet durft te doordenken en wanneer je zwalpt op het wordingproces van je eerste mens zijn. Als ethiek niet meer helpt dan is er toch nog de wet van het hiervoormaals. Mijn inziens draagt een ontologisch imperatief de kern van het Zijn waar geen kunstgrepen van ethiek of extreme legalisering…
Het is verrassend dat ideologische pamfletten over arbeid met apocalyptische sociale beschouwingen als wetenschap werden en worden gedoceerd. Ik denk hierbij aan de marxistische en de links intellectueel progressief georiënteerde denkers. Dat hierbij nog archaïsche begrippen van een vermeend oersymbool van de arbeider als homo labor , de zwoegende, lijdende en strijdende arbeidende mens wordt gehanteerd staat haaks op de postseculiere beschavingscultuur in wording. De vermeende noodzakelijkheid om een mechanische arbeid als maatstaf te hanteren en hun werktuigelijk denken illustreert…
Wat als het ruimtelijk denken het temporeel denken in de economie zou vervangen? We mogen stellen dat de economie lijdt aan de pathologie van de tijd, verziekt is aan een tijdgerelateerde dwangneurose. In essentie is het temporeel economisch denken of haar chronosyntrisme een illusie. Een illusion vitale om het verdwaald economisch denken in stand te houden. De economisten voelen zich thuis in deze neurose van terugkerende tijdstippen die hun lineaire tijdreeks uitzetten. Ze beperken zich tot de “oneigenlijke tijd” zijnde…
Initial published on November 1979 – Translation in English on request In hun oorsprong zijn mens en natuur één, de chaos ontstaat bij hun ontbinden (EMG) Zijn we onze aard, het fundamentele van ons mens-zijn niet verloren? Handelen wij volgens schijnwaarden ? Kennen we nog doorheen het raderwerk van de moderne staat de vrijheid van de natuurmens ? Is het de toenemende afhankelijkheid die de mens vervreemd heeft ? Dit zijn niet alledaagse vragen. Maar het is nodig hierin enige…