De vluchteling, een vreemdeling wat een geluk
Het Europees vluchtelingenbeleid “Ik was mijn handen in onschuld’.
Met het vluchtelingbeleid bewijst Europa opnieuw dat ze een introverte burcht is geworden klaar voor de implosie. Haar loodzware bureaucratische structuren verhinderen om dit afschuwelijk kadaver af te bouwen om de weg van creativiteit en inventiviteit te begaan. Europa kan zich niet meer ontsluiten voor de Anderen in een Europees verhaal. Actueel is het verworden tot een egoïstische verhaaltje voor de klik van eurocraten.
Enkel al het woord vluchteling gekoppeld aan vreemdeling moet ons doen huiveren, een stigmatiserende begrip. Je behoort niet tot hun stam of het volk , je bent de Homo Sacer , hij die geofferd kan worden zonder dat er een moord is gepleegd. De bloedschuld hangt niet meer boven Europa want zij heeft haar handen gewassen in onschuld en kijkt vanuit haar hoge toren neer op de vreemde vluchteling.
De term ‘vreemdeling’ is in België een juridisch begrip om inwoners die niet over de nationaliteit van het verblijfsland beschikken te benoemen. Met deze omschrijving plaatsten we eigen natie, eigen structuur, cultuur in het centrum waar die Andere buiten staat. Als we etymologisch het woord vreemdeling verifiëren stellen vast dat we het woord foutief gebruiken. Vreemdeling betekent iemand, die volstrekt niet op de hoogte is van de in een gesprek behandelde, algemeen bekende zaken of die in een gezelschap of plaats zich blijkbaar niet thuis gevoelt. De spreekwijze is ontleend aan de Bijbel, Luc. 24, vs. 13 vlgg., uitdrukking een vreemdeling in Jeruzalem zijn [van niets weten] ( Emmaüs, Lucas 24:18) .
Ik zal in deze tekst het woord vluchteling of vreemdeling niet hanteren maar Medeburger en uit respect met een hoofdletter.
We hebben de instorting van het Romeinse Rijk, het Griekse Rijk en nu het Europese Rijk. We maken dezelfde fouten als de Griek en de Romein die alles wat buiten de muren van hun stad lag als de vreemdeling beschouwde. De zoölogische eigenschappen van taal , bloedverwantschap en gemeenschappelijk verleden bepaalde de scheidingslijn tussen burger/vreemdeling. De Anderen buiten de muur werden als barbaren beschouwd ,die ze toch onder hun juk hadden. Waar Europa een lappendeken was van volkeren, culturen, stammen is zij versmolten in een Groot Verhaal van socio-culturele diversiteit maar nu versteend in torenhoge muren waar de eurocraten hun miezerig klein verhaaltje onder elkaar versieren. Bestierd door oudere politici die nationaal zijn uitgeblust of voor bewezen hand en span diensten. We zijn van futuristische Europeanen , met het gemeenschappelijk project geëvolueerd naar archaïserend Europeanen, die uit angst voor het Andere de deuren sluiten, hekken bouwen, muren neerzetten.
De Medeburger blijft een buitenstaander zolang zij/hij niet door de bureaucratische muren van de Europese burcht zijn gestoten en een administratieve rompslomp hebben verwerkt. In kader van een staatshuishouding ben je uiteraard verplicht tot een goed beheer maar ja dit laatste kan moeilijk gezegd worden de laatste 40 jaar gezien de politiekers de geldschuiven hebben omgekapt als manna uit de hemel voor de massamens. De hieraan verbonden politieke retoriek is het graf van de menselijke realiteit geworden op zijn best een verzorgingstehuis waarin we de vluchtelingen willen onder brengen en dan nog het liefst aan de buitenkant van de muren.
Er is echter een belangrijk economisch fenomeen dat in het debat van de Medeburger geen daglicht krijgt zijnde een niet terugbaar, een irreversibel structureel proces van daling van bevolking en dito economie. De daling van de bevolking van de diverse contineten start vanaf 2030 en de economie is al uit haar rolstoel gevallen.
Europa is geconfronteerd met een ernstige daling van de bevolking in combinatie met een hooimijt curve waar een kleine actieve bevolking een continue verouderende populatie moet onderhouden. Deze demografische implosie wordt nog getakkeld door gebrek aan competentie van diverse beroepen gaande van eenvoudige onderhoudsactiviteiten tot high end medische competentie. Een gebrek mooi verhuld met het woord knelpunt beroepen.
Ik illustreer mijn standpunt met enkele feiten
– Grafiek 1 geeft de bevolkingsgroei van de diverse continenten waarbij we vaststellen dat de wereldbevolking toeneemt van 7.7 miljard naar 11,2 miljard in 2100. Doch verontrustend is de structuur of de samenstelling van daling van de Europese bevolking. Van 2015 tot 2050 krijgen we een marginale daling van 508 naar 500 miljoen die evolueert naar 464 miljoen in 2100 of een daling van 9%. Maar de Europese locomotief Duitsland valt stil met een populatiedaling van 21% wat de Duister brengt van 80 miljoen naar 63 miljoen. In 2050 hebben we Duitsland reeds een daling van 10%. In tien andere Europese landen daalt de bevolking met niet minder dan 30% ,waaronder een stevige potentiële economie als Polen. Van de 28 Europese lidstaten zijn er maar 8 landen met een bescheiden bevolkingsgroei, wat onvoldoende is om het Europees schip drijvend te houden. Waarom bouwen we nog hoge Europese muren voor de Medeburger ?
Daartegenover neemt de Amerikaanse veerkracht toe en de NAFTA landen groeien met 18% in 2050 en met 28% in 2100 van 505 miljoen naar 648 miljoen. Zowel China als Japan delen in de klappen en vervallen van 1,4 miljard naar 1 miljard (2100) minus 30% versus Japan van 125 miljoen naar 83 miljoen (2100).
Een dalende bevolking impliceert niet enkel een daling van consumenten maar met een hooimijtstructuur zal dit in 2050 voor Europa impliceren dat de afhankelijkheidscoëfficient van 25% naar 44% evolueert of dat er slechts 2 actieve burgers ipv van 5 staan tov één 60 plusser.
Grafiek 2 illustreert de ernstige economische gevolgen zijnde een daling van het Europees aandeel op de wereld markt. We verspelen onze marktpositie van 22% van wereld bruto binnenlands product naar slechts 12%.
Grafiek 2: % aandeel wereldwijd BBP
Deze nuchtere demografische en economische cijfers moeten ons wel even aan het denken zetten om de Europese arrogante muren te slopen voor het vluchtpad van de Medeburgers om deze met openen armen te ontvangen. Immers zij kunnen de Europese populatie een verjongende impuls geven, een demografische versterking en een invulling aan de afwezige competenties.
De Medeburger is meer dan welkom maar in een Europa dat haar eigen samenleving heeft opgeslorpt betwijfel ik of deze Medeburger dit wel een beschaving waardig is en er misschien voor opteert om zo snel mogelijke terug te keren naar eigen cultuur en samenleving.
Een omgekeerde wet van Maltus is in de maak. De verstatelijking van het leven, de inmenging van de staat in alles, het opslokken van iedere organische sociale activiteit door de staat is de Europese vitaliteit fataal geworden waardoor ze geen geloofwaardig verhaal meer heeft. Het Europees burgerschap heeft zijn politiek karakter verloren en is een verplichte dienstbaarheid aan de staten en eurocraten geworden. Een beschaving die principieel is gebaseerd op slavernij vertaalt in de torenhoge directe, indirecte belastingen en andere dwangmatige verplichtingen en uitbuiting. De daling van de actieve bevolking , de toenemende veroudering , het uitgeput bureaucratisch juridisch wapenarsenaal zal de eurocraten dwingen om hun wonden van arrogantie en onmenselijkheid te likken en de poorten te openen voor de gevangene Medeburgers en burgers in Benthamiaans panopticon . De eurocraten zullen verplicht worden een ander Medeburger-beleid te voeren waarbij zij niet het middelpunt zijn maar waar de toegangsdrempels tot een menselijke schaal worden herleidt.
Op de valreep zullen de eurocraten theatraal in naam van eigen belang , zoals hun torenhoog loon, hun handen wassen in onschuld maar dit keer niet meer boven de melkkoe van de Europese burger maar boven de afgrond van de medeburger.
De pijn van ontmenselijking van de Medeburger was niet nodig geweest indien politiek tot een uitzonderingstoestand was gebleven , en drager van het verhaal van de burger en Medeburger.
[1] Giorgio Agamben, Home Sacer, Boom 2002
[1] P.A.F. van Veen en N. van der Sijs (1997), Van Dale Etymologisch woordenboek
[1] The original was created 6 Dec 2003 by Securiger from data provided by the U.S. Census Bureau.
[1] Zie ondermeer José Ortega y Gasset, De opstand van de massamens (Lemniscaat 2015, p.148 vlgd.)
[1] Het panopticon maakt het mogelijk een bevolking te controleren, te disciplineren, te bewaken en te verbeteren. Het gebouw bestaat uit een toren met daarrond ringen van cellen. Die hebben twee ramen: één naar buiten en één naar de toren toe. Eén controlerend oog in de toren volstaat om alle burgers te bewaken, te kennen en te beheersen.
[1] Deuteronomium 21 (6-9):“De oudsten van de stad het dichtst bij het lijk moeten dan boven de dode koe hun handen wassen, onder het uitspreken van de volgende woorden: ‘Onze handen hebben dit bloed niet vergoten, onze ogen hebben het niet gezien. Ach HEER, houd Israël, het volk dat u bevrijd hebt, niet verantwoordelijk voor deze moord, en reken het ons niet aan dat er onder uw volk een onschuldige is gedood.’ Dan zal die moord hun niet worden aangerekend. Zo bevrijdt u zich van de bloedschuld.”