Het economisch klungelig denken van politici, ambtenaren, pers en de economisten blijft irritant hoog.  Ze hebben continue beschouwingen over materiële groei, tewerkstellingsverplichting, kwakkelende kapitaalmarken en een stotterende economie. Maar de ontwortelende assumpties van de economische fundamenten van de zinkende Europese Titanic wordt echter niet in vraag gesteld.
Bij politieke en sociale discussies hoort met nog steeds opvattingen die tweehonderd jaar geleden in zwang waren om omstandigheden te begrijpen van totaal andere orde.[i]
Het instituut onderneming, de productiefactoren arbeid en kapitaal worden in een mechanische perceptie van begin van vorige eeuw gedefinieerd en de politiek-bureaucratische torenhoge muren met de prikkeldraden versierd liggen buiten schot.

Arbeid voorbijgestreefd
De enorme kapitaalinjecties van de ECB die geen kladbord vinden behoudens in de financiële markt wordt veroorzaakt door de zieke bedrijfseconomie die structureel is lamgelegd door de toren hoge belastingen, ziekelijke controlezucht en inflatoire Europese regelgeving van beterweters die te laf zijn om in de field te staan en het mens-zijn te ontmoeten. Hierdoor is de organische groei van de meeste initiatieven gefnuikt. De toegangsdrempel tot opstart is zo hoog geworden en de overlevingskans zo klein door de bureaucratische hebzucht dat elk redelijk initiatief voor nieuwe economische projecten achterwege blijven.  Tracht jij maar eens als vreemdeling of vluchteling een eigen initiatief te ondernemen om niet afhankelijk te zijn van donoren die delen wat hen niet toekomt. Anderzijds is er door de politieke chirurgen  een primaire levensprikkel doorgesneden want je kunt nu uit hun hand komen eten ,  zij vermenigvuldigen brood en wijn in overvloed voor zij die willen kruipen en niet Mensen. Electoraal lucratief maar initiatief dodend.
De gigantische kapitaalinjectie van de ECB bedient de financiële sector doch de reële economie en/of nieuwe initiatieven  zijn verlamd door het structurele labyrint van hindernissen.  Een verzwakt verlamd dier mag je massa’s voedsel blijven aandragen , het zal er geen gebruik van maken.
Hoe moet het dan verder met de tewerkstelling, want dit is toch de bezorgdheid van de massamens die van een voorrecht een wansmakelijk recht heeft gemaakt.
Een cruciale misvatting is dat de reële economie als doelstelling heeft om mensen in dienst te nemen en/of in dienst te houden.  Niets is minder waar. Human resources worden enkel ingezet in functie van de economische noodwendigheden. Zeker in de nieuwe cognitieve markteconomie met de opkomende netwerk-strategie implodeert  het instituut onderneming systematisch  en haar behoefte om structureel vaste tewerkstelling. Niet de statische onderneming maar het nieuwe netwerk van ingehuurde kennis-  en/of technologieknooppunten  in functie van het project bepalen de schaarse tewerkstelling.  Het zijn dan heel loze politieke begrippen “de economie aansturen om alzo meer tewerkstelling te creëren”.  In een kenniseconomie of binnen de immateriële economie is de massa-werknemer uitgeschakeld voor een selectieve kenniswerkemer. Je zou bijna stellen dat de radicale linkse intellectuelen een denkpiste verder zijn met hun post-operaisme zijnde het tijdperk na de arbeid. Uiteraard is arbeiden in de betekenis van homo labor en homo faber ook geen doelstelling op zichzelf.

Is de negatieve rente dan  een godsgeschenk ?
We hebben bijkomend nog een hilarische  misvatting omtrent het begrip interest als vergoeding voor een gederfd genot.  Sinds kort werkt eindelijk het markmechanisme voor de geldmarkt. Wat bedoelen we hiermede. Als in de goederen markt het aanbod groter is dan de vraag daalt de prijs van het goed. Dit mechanisme heeft nooit gefunctioneerd in de kapitaalmarkt gezien deze markt door de overheid werd en wordt georchestreerd.  De oorzaak van de bancaire crisis ligt niet enkel in de onmeedogenloze hebzucht van bancaire managers en haar harlekijnen maar in het bijzonder bij het nationaal beleid van de publieke financiën. Immers door het monetair beleid bepalen zij de geldhoeveelheid die de banken in de markt mogen  brengen en niet omgekeerd. Eindelijk hebben we een negatieve rente die niet enkel het onnut van teveel geld uitdrukt doch ook als resultante van het  excessief aanbod  ten over staan van de vraag. De systematisch opgebouwde politieke bureaucratische muren zijn zo hoog dat de immense geldstroom aan gene zijde als gestold bloed niet meer in beweging geraakt. Gestold bloed kan niet dienstig zijn als een infuus voor de reële economie. Op hetzelfde moment werkt ineens de logica van de financiële economie niet meer ik bedoel hiermede de beurwaardering in de mate dat je hier van waardering kunt spreken vanuit de reële economie.  De waarde van een bedrijf wordt volgens de financiële theorie niet bepaald door de grondvoorwaarde namelijk de existentie van het bedrijf of project maar door de geactualiseerd verwachte opbrengst naast het hebzuchtig schapengedrag van de speculanten. Deze laatste klasse vindt je uiteraard niet terug in de verblinde financiële theorie. Wat bedoel ik hiermede : een euro morgen is voor de financiële markt minder waard, deze van overmorgen nog minder en zo gaan we verder. Hiervoor gebruiken zij de intrest voet, als hun gouden kalf, zijnde de noemer met als resultaat hoe hoger de intrest hoe lager de actuele opbrengstwaarde en vise versa. Door de teller  zijnde de verwachte opbrengsten over de tijd te delen met een dalende intrest voet stijgt de waarde van het bedrijf of het project. De negatieve rente zou dan een zegen zijn want dixit de logica van de financiële waarde theorie blijft de waarde toenemen naarmate de intrest daalt, zie tabel.  Als de negatieve rentevoet het onnut van het geld in de kapitaalmarkt uitdrukt en de waarde van de reële economie laat toenemen zou beduiden dat de reële economie nog een relevante investering is voor de toekomst. Doch dit is miskleun zeker wanneer die reële economie er verminkt en verlamd bij ligt. De infuus is vervallen en haar vorm en inhoud niet meer geschikt voor de reële economie van de 21st eeuw.

Intrest voet	Opbrengst jaar 1	Waarde heden
5%	100	95,24
4%	100	96,15
3%	100	97,09
2%	100	98,04
1%	100	99,01
0%	100	100,00
-1%	100	101,01
-2%	100	102,04
-3%	100	103,09
-4%	100	104,17
-5%	100	105,26

Politici en bureaucraten moeten hun Babylonisch torenhoog gebouw van fantasmen afbreken. Deze klasse moet  voor het merendeel uit het publiek beeld verdwijnen want zij zijn enkel een uitzondering dan een noodzaak. In de immateriële economie is de functie van de immateriële werknemer duidelijk verschillend en moeten we de idiocratie van de politiek van aldan niet volledige tewerkstelling ontmantelen en ons bevragen hoe  we met de dynamiek van de vrije arbeid kunnen omgaan. Een bevraging niet vanuit een politiek bureaucratisch wederinvulling om hun leegte in te vullen maar vanuit een burgerlijke soevereine reflectie.
Wat kan ik met mijn potentie mens zijn, in een eigenlijke tijd waar interest wordt verschrompeld en ruimte de kans geeft om met de duur ipv de tijd mijn potentie te werkelijken.
Doch deze vraag kan enkel verwerkelijkt worden indien
– de begrippen arbeid en kapitaal worden geherdefinieerd voor een economie van de 21st eeuw
– de burgers niet meer uit de hand eten van donoren die het manna uitdelen wat hen niet toekomst
– de staat wordt versmald tot de uitzonderingstoestand en de burger zijn verantwoordelijkheid neemt in de samenleving
– de initiatief dodende politieke bureaucratische muren zijn gesloopt
hierna krijgen de bruggenbouwer ruimte.

Ik wil afsluiten met Ortega y Gasset die reeds in 1929 [ii] El Sol, na de beurscrash van 24-29 October schreef ” Er is geen hoop voor Europa als zijn lot niet in handen komt van mensen die daadwerkelijk aan hun tijd gewaagd zijn, die voeling hebben met de hele onderlaag van de geschiedenis, de vitale groei van het nieuwe leven kennen en ieder archaïsme of primitivisme van de hand wijzen.”

[i]  José Ortega y Gasset, De opstand van de massamens, Lemniscaat 2015, p.128
[ii] El Sol, 24.11.1929 zie ,              ”               ”      ”                                       p.132