HET
[1] Er zij licht en er was licht, Genesis I:13 [2] Jung Emma, Animus en anima, Lemniscaat, 1999
De muze
De Muze Een zwijgende urgentie Verstoken onder het parket Of achter het behangpapier van haar eenzame kamer Een stilte die zelfs geen woestijn kan evenaren Een kilte zoals in de ijstijd Een onmetelijke absorptie als het zwarte gat
Het krantenknipsel, de sisyfusiaanse zoektocht ?
De vergankelijkheid van kranten is ons alle gekend, zou alleszins gekend moeten zijn. Doch de dagelijks sleur van het krantenpapier dat de ledigheid uitspuwt en de burger, le citoyen à l’esprit libre, zijn afgrond en graf laat vinden en hervinden, beschaamt de mensheid en het zijn van mens-zijn. Walgelijk. Ziekelijke schapen die elke dag zich laten drijven naar de diepe zwarte grot van het onzichtbare worden om een zeer vluchtige mening, een doxa, in het kaarslicht tegen de vergankelijke muur…
Er zijn er die geven, die nemen en die stelen
De filosoof, de wijsgeer, de theoloog, de analytische psycholoog, de ontoloog, sommige schrijvers maar in bijzonder de onbekenden en de onzichtbaren in de schaduw gezet door hun dankend geven , lichtend in het organisch Ene[1]. De Anderen, de eerst geworpene, beangstigd om te door-denken, zoeken naar het Alles, niet van geest maar van het materiele om zich lichamelijk te verzadigen. Pure hebzucht, domheid en gemakzucht. Opgelet vergis je niet met de eerstvermelde gevers wanneer zij hun taak als beroep beschouwen…
1789 – 1989 – 2009 – 2029
Och was het 1789 Een herhaling in 1989 De verzoening met de pleinen – Parijs , Berlijn of Beijing ? Een grijns of een lach , een traan of verdriet Het leven of de dood ? Wat met 2029 ? Het spel van zinloze continenten. Heb jij de slaven van de monarchie gekust van de dictatuur omhelst van de boerenopstand gevierd Het koningshuis ging vrij uit, behoudens één hoofd. De dictatuur van het proletariaat schoof in de…
Revolterend – Spiegel im Spiegel
Zullen we eens samen, De stemming stemmen De verwondering bewonderen Het denken doordenken Het willen verwilderen Het oordelen veroordelen en Het handelen verhandelen Maar wat als men daarbuiten schreeuwt dat we het zien doorstoken hebben tot blindheid het luisterend oor afgerukt de stem verbrandt het licht vertrappelt en de duisternis ontkleedt Dan hebben we hier samen, de stemming misleidt de verwondering opgezogen het denken verdacht het willen verlamd het oordelen berecht en het handelen getemd want…
Significade de Nihilisimo
De hemel vastgenageld aan de aarde en met een lange ketting aan het zwarte gat verankerd. Ze gebruiken nu het plafond als vloer, de chaotische benedenverdieping. De ingetogen entropie zwevend naar haar oneindige. Tijdigheid ontrafelt in stukjes of blokjes informatie, bits waardoor de levende materie oplost, de weg verspert met haar ledige blokjes in de allesomvattende ruimte waar geen tijd ooit kan aankomen, belanden en neerstrijken. Materie, de ledigheid van uw volheid, een slagveld om de laatste te zijn, de…
Belichamen
De humor of de lach De afkeer of de genegenheid Zoekende woorden, bevragende ogen Laten we gedichten niet met woorden, noch met stemmen maar met het lichaam golvend als het gele droge woestijnzand de hitte absorberend en de nachtelijke kilte afstoten Laten we niets zeggen, niets melden, niets verwoorden enkel belichamen, de geesten opgeslorpt in het pure worden, ons zijn losgelaten in de zijnden onze laven aan zuivere existentie.
Het hulpje van de taal
Een werkelijkheid en niet de werkelijkheid ,als amalgaam van inductieve, fysieke, en deductieve, emotionele ervaringen, ontluikt zich door haar taligheid, door de rijkheid van de benoeming van de zintuigelijke als subjectieve ervaringen. Doch kan de taal of is de taal een voldoende krachtig medium om de zijnden te laten lichten of te belichten. Is de taal gewapend om het Zijn te verwoorden, te benoemen ? Hoe rijker de taligheid , hoe rijker een werkelijkheidservaring kan uitgedrukt worden, dus een betere…
Identiteit
Wordt je als enkeling volledig opgeslorpt in het geheel en verlies je elke diepte van identiteit. Licht je als enkeling voor de anderen zodat je een bijdrage levert aan het geheel. Niet de identiteitsrelatie maar de manier waarop je er mee instapt of uitstapt bepaalt je zijn.