De hemel vastgenageld aan de aarde en met een lange ketting aan het zwarte gat verankerd. Ze gebruiken nu het plafond als vloer, de chaotische benedenverdieping. De ingetogen entropie zwevend naar haar oneindige.

Tijdigheid ontrafelt in stukjes of blokjes informatie, bits waardoor de levende materie oplost, de weg verspert met haar ledige blokjes in de allesomvattende ruimte waar geen tijd ooit kan aankomen, belanden en neerstrijken.

Materie, de ledigheid van uw volheid, een slagveld om de laatste te zijn, de absolute plaats, de laatste. Hier wordt pas verheerlijkt, bij de allerlaatste want zij komen van ver maar hoe dicht dit is weten we niet. Niemand kent de allerlaatste maar zij is wel de allerlaatste die omarmt, omhelst, gekoesterd en bejegend wordt.