De Europese natiestaten, zijn vervallen in een politiek extremisme, in de betekenis dat het primaat van de existentie politiek is geworden. Gans het zijnde en zijn moet politiek gestuurd worden, als deel van een historisch determinisme dat leidt tot de geseculariseerde heilsvervulling. Een existentie waar het burger-zijn primeert op mens-zijn. Hierbij wordt de burger onderdrukt in de stortmarkt van arbeid. Een continu  dehumaniseringproces waar het subject tot object wordt herleid, gekristalliseerd tot een brok arbeidend vlees. De gedecerebreerde of de onthersende burger is vervallen tot een Homo Labor[1], een animal laborans, die enkel maar belastingsinkomsten moet genereren als tegenprestatie voor zijn vermeende zekerheid. Hierbij heeft de politieke waanzin van het  medelijden de menselijkheid verdingt door het “ik kan” te ontnemen en de zijnde- en zijnsvergetelheid staatkundige te implementeren. Maar neem in acht dat de politieke dorst naar medelijden een dorst naar eigengenot is, en wel ten koste van de medemensen.[2]

De gepolitiseerde mens, de burger, is verdoemd tot arbeid zelfs in de domeinen waar er enkel wederkerige menselijkheid is. Elke daad, elke stap, elke handeling wordt herleid tot arbeid , met dito regelgeving, om alzo de burger te kunnen beheren , te beheersen en schaamteloos af te persen. De sluipende alomtegenwoordige noodzakelijke “politieke” productie als surrogaat voor de economische productie.

De burger moet zich ontdoen van deze politiek, bureaucratische vernedering want arbeid bevrijdt niet en zeker geen belasting-dwangarbeid. Arbeid is de beste politie ,aldus Nietzche, om iedereen in toom te houden en de ontwikkeling van de rede, de begeerte, het verlangen naar onafhankelijkheid krachtig tegen te gaan. [3] We zijn niet geboren om te arbeiden onder politieke dwang noch te arbeiden in de nieuwe welvaartmaatschappij waar de socio-economische voorzieningen door een kleine groep kan gerealiseerd worden en waarbij er een enorme hoeveelheid menselijke potentie vrij komt. Er is dringend nood aan een nieuw sociaal bewustzijn waar de individuele menselijke waardigheid centraal staat en het begrip arbeid wordt ontkoppelt van het mechanisch technisch beeld van arbeid. Het oude verleden-tegenwoordige-wachtende[4] begrip arbeid vraagt een nieuwe en aangepaste invulling gegeven de gewijzigde socio-economische verhoudingen en de innovatieve technologische vooruitgang. Er noodzaakt zich een structurele herverdeling van middelen naar de vrije menselijke potentie. Politieke dwangarbeid moet vervangen worden door een menswaardige participatie zowel op het individueel als collectief platform. Menswaardig in de betekenis van medemenselijkheid. Wat je voor jezelf niet wilt, leg dat ook niet op aan anderen. [5] De mens neemt terug de plaats in van de burger, het schim van de natiestaat. Dit vraagt creatieve verbeelding van ieder van ons om over te schakelen van de passieve Homo Labor naar de participerende Homo Activa. Een Homo Labor die werkt om te overleven maar midden van de 20st eeuw voorzien wordt van voedsel, drank ,bescherming vanuit de politieke hand en hierbij zijn privaat domein in het publiek domein stort[6]. De Homo Activa respecteert zijn privaat domein en participeert in de publieke sfeer door de mantel van de Homo Labor, Homo Faber af te leggen en zich te ontdoen van de politieke bureaucratische bemoeizucht.De Homo Activa is niet te min en stelt ‘ik kan” en laat zijn potentie niet verbleken[7]. De mantel van burgerschap is neergelegd voor mens-zijn.

Weiger resoluut te arbeiden onder de politieke dictatuur. Revolteer tegen deze dwang en gooi de actueel politiek bureaucratisch uitbuitingsstructuur op het stort van de onmenselijkheid. Wees “niet-burger” maar omarmt het “mens-zijn” . Ontkracht de unipolaire interpretatie van arbeid. Revolteer door de politieke bureaucratische kaste diepgaand te beschamen . Te beschamen door een zwijgende arbeidsloze pacifistische houding en de ontberging van de zijnde- en zijnsvergetelheid. Een “voortgang” , niet meer arbeiden maar participeren. Een inzwischen-sein, er tussenin, tussen het geest en materie , een Dasein of de fenomenologische immanentie van het individu.[8] We zijn in de wereld, we vertoeven bij de dingen en haar verschijning, welke heden grondig gewijzigd zijn. Daarom kunnen we van een Metabletica[9] van de arbeid  spreken want de herdefiniering en nieuwe invulling van arbeid is een historische breuklijn en is het gelijktijdig met andere creatieve innovaties zowel technologisch, maatschappelijk structureel als ethisch.

De elitaire autocratische uitbuitende kaste kan dan niet meer doden zonder een moord te plegen[10] en zal arbeid mede moeten herdefiniëren binnen de gewezend-tegenwoordigende-toekomst en zonder haar extreme ziekelijke bemoei- en regelzucht.

Maar blijf op uw hoede want de overtolligen doen nog gewichtig over hun sterven.[11]

 

 

[1] Initiële definitie van Homo Labor, Faber en Activa, zie Hannah Arendt, Vita Activa, Boom,1999

[2] Friedrich Nietzche,Menselijk al te Menselijk, p.55-56,De Arbeiderspers, 2000.

[3] Friedrich Nietzche,Morgenrood, p.166, De Arbeiderspers, 1998.

[4] cfr Heidegger : het passief verleden-tegenwoordig-wachten staat tegenover het dynamisch gewezend-tegenwoordigende-toekomst

[5] Confucius, De gesprekken, p.305, Augustus, 2014

[6] Simon Weil stelt terecht ” Als je een maatschappij beschouwt als een collectief wezen, wordt dat grote dier, zoals alle dieren, voornamelijk gekenschetst door de manier waarop het zich verzekert van voedsel, slaap, bescherming tegen de slechte weersomstandigheden, het leven kortom”. Essays over revolutie en macht, Nexus 2018,nr 77, p.134-145

[7] Hierin verschil ik van menig met Hannah Arendt die de Homo Activa in het politiek domein plaatst.

[8] Martin Heidegger,

[9] Jan Hendrik van den Berg, Geen Toeval, Metabletica en geschiedschrijing, Pelckmans, 1996

[10] zie verder Agamben Giorgio,Homo Sacer, Boom 2002

[11] Friedrich Nietzche, Aldus sprak Zarathoestra, p.73,Boom, 1996