De vergankelijkheid van kranten is ons alle gekend, zou alleszins gekend moeten zijn. Doch de dagelijks sleur van het krantenpapier dat de ledigheid uitspuwt en de burger, le citoyen à l’esprit libre, zijn afgrond en graf laat vinden en hervinden, beschaamt de mensheid en het zijn van mens-zijn.

Walgelijk. Ziekelijke schapen die elke dag zich laten drijven naar de diepe zwarte grot van het onzichtbare worden om een zeer vluchtige mening, een doxa, in het kaarslicht tegen de vergankelijke muur van de krant te ontrafelen.

Oh de doxa, de vermeende onschuld aangedragen te midden van de roddel van elke dag, waarbij de leugen de maat van waarachtigheid is.

Dan heb je nog die geweldige titels, de hard geblokte hoofdingen op de voorpagina’s van de kranten die elke vorm van menselijkheid verbranden en opofferen aan het zakencijfer en de winst voor de armen van geest zijnde de aandeelhouders en hun lakeien, de heren managers, die enkel maar het singuliere van het geld kennen. Geen kleur, geen geur, geen vorm, geen inhoud, maar slechts één virtuele vlucht op de girale bankrekening.

De financiële kranten, het absolute Faustiaans gedrocht die het ledige van de straat afschuren, die kapitalistische propaganda en huilende onzin uitbrullen, de duivelse geldwolven als sterren presenteren en bewieroken met gouden titels, zoals op het ezelsfeest. Deze kranten hebben ook een speciale roze kleur zodat je van ver kunt vaststellen dat de lezer de talenten van de Bijbelse lezing 25 van Mattheüs omarmt.

Deze gazetten nonsens had allang verdwenen moeten zijn, was het niet de vuile wasmand en het publiek afrekeningsveld van de politici, hun kinderkamer waarin ze elke morgen denken het ‘Ding an sich’ te aanschouwen in de gazetten.

De gazetten proclameren dat de wereld vergaat wanneer het clubje van kapitalistische gulzigaards hun mond die dag niet vol kunnen proppen met hun dagelijkse primaire geneugten en lusten.

Beschamend, wetende dat er hongerige van materie en geest in de wereld in armoede rondkruipen en stervende zijn, maar de dienaars van het krantenpapier pikken zonder gène het laatste water van deze stervelingen omdat zij zichzelf belangrijker achten als deze hongerigen.

Quo vadis met de vergankelijkheid van het gazettenpapier in de donkere grot van de hoger gewaande mens?

Vergeet niet de krantenartikelen uit te knippen die nog reële feiten geven, een eerlijk opinie delen en een uitdagende visie durven te poneren. Is de krant toch een sisyfusiaanse zoektocht naar zingeving? So wollen wir das Erdenreich !