Wat een gejammer over lage rente, negatieve rente en historische dieptepunten van de lange- en kortetermijnrente. Wat een doemdenken.

Mario Draghi, als expert van de metabletica van het geld, heeft het bij het rechte eind :  de geldmarkt moet als markt functioneren, waar vraag en aanbod in evenwichtbenaderende posities komen door middel van een prijs. Dat zou de rente moeten zijn. Een rente die daarnaast nog de onnuttigheid van het teveel en het schandalige teveel uitdrukt.

Wat bedoelen we ?

Heel eenvoudig, als binnen de goederen- en dienstenmarkt het aanbod groter is dan de vraag, en er geen correctieve interventies vanwege de overheid zijn, daalt de prijs en vice versa. Helaas is dit niet van toepassing in de geldmarkt omdat de overheid de intrestvoet bepaalt door haar rentebeleid en zij manipuleert (ik schrijf niet neemt de verantwoordelijkheid) de geldmarkt in functie van haar politieke en electorale objectieven. Binnen de privaatsfeer (banken, investeringsmaatschappijen, ..) wordt er nog een risicopremie aan de rente gekoppeld en de hallucinante utopie dat je ook met de rente de tijd kunt bevatten door een toekomst te verdisconteren. Als tijd geen tijd heeft en een variante is op ruimte hoe verklaar je dan deze rentetijd ?

Concreet:  het marktmechanisme van het geld werkt niet en ligt met een ondoordacht infuus onder de politieke couveuse. Er is heden veel te veel geld op de kapitaalmarkt en zoals u weet werkt voor het geld de wet van de verminderde nuttigheid. Waardoor vele burgers een bijzonder onnut hebben van hun teveel geld en zich met dat ding continue moeten bezig houden. Als dorstige nomaden, met hun slaafse gelofte aan geld, ploeteren zij door hun woestijn van het teveel. Gelukkig is er nog in dit rijk van teveel het welwillende bedehuis van de private bankier de helpende hand in nood die de nomaden partieel bevrijdt van hun onnut van het teveel en de negatieve rente schuwt gezien zijn werkloosheid in zicht komt.

Hetzelfde geld en dezelfde rente ten dienste stellen voor zowel de kapitaalmarkt als voor de goederenmarkt kan zeer verminkend werken gezien de kapitaalmarkt voor 97%  de geldstromen bepaalt en met haar draconisch gedrag de reële economie er volledig onder uit kan halen.

We moeten terugkeren naar de vraag: wat is geld en wat is rente?

Wat is geld dan? Fenomenologisch is geld wezenloos en drukt op zichzelf geen waarde uit;  het is maatloos. Het geld is enkel een middel om de waarde van goederen en diensten te valideren in getallen. Dat geld geld moet opbrengen omdat het een waarde heeft, is er ook naast gegrepen. Geld is louter getallen in beweging en voor het merendeel belangrijk voor de armen;  ik bedoel de armen van geest.

Wat is dan rente ? Is rente een maatstaf voor het geld? Fenomenologisch is er geen verwantschap tussen rente en tijd en drukt de actuele rente geen tempo, noch duur uit en is ze ontheven van enige beweging. Rente is daarom een wezenloos politiek getal.

Het gefnuikte getal geld en het politiek getal rente hebben afgedaan. We pleiten voor de zuivere invisible hand van het marktmechanisme in plaats van goocheltrucs van het anonieme personeel van de publieke instellingen. De negatieve rente moet een normale evidentie zijn binnen de financiële marktlogica. Een rente die niet enkel het onnut van het teveel uitdrukt, maar ook de validatie van de duur in de tijd. Het zijn de objecten die de tijd bepalen en niet de tijd zelf met haar vermeend actueel exponent van de rente.

Haal het geld uit haar beschermde status en laat de ECB de geldmarkt verbouwen. Mario Draghi  heeft als eerste een deel van de heilige financiële muur gesloopt, net zoals zijn  landgenoot Michangelo Buonarroti de Nieuwe Sint-Pietersbasiliek verbouwde .

De eerste stappen om de mystieke duistere grot van de klassieke geldeconomie en de ondoordachte rente te verlaten zijn gezet.

In de nieuwe circulaire economie van opgaan, blinken en verzinken past het lineaire tijdsbegrip niet meer,  maar wel een gewezend-tegenwoordigende-toekomende geldeconomie met een negatieve rente die de intellectuele armoede van het teveel uitdrukt. De grondvoorwaarde voor een gezonde economie is vooreerst de erkenning van haar existentie zijnde haar werkelijkheidszin aangevuld met de mogelijkheidszin.