De woorden verworden
de lichamen verstijven
de geluiden verstillen

Het licht treedt sierlijk haar ruimte in
de tijd verbleekt tot niets
ooit was ze afstand tussen twee punten
nu naast elkaar en nooit meer na elkaar.

De lach verstilt zonder te stillen
de traan verdroogt zonder te drogen

Alles staat eindelijk naast elkaar zonder gelijk te zijn
Na elkaar eindelijk opgeheven zonder het verschil op te heffen.

De opheffing van de sequentiële tijd, verschrompeld door het parallelle van de tijdigheid

De prelude van de eigenlijkheid wordt geopend door opheffing van het ritme
De heerlijkheid van de ruimte
ontluikt de essentie.