Archief van
Tag: ontologie

Die ene zin

Die ene zin

Het woord en de taligheid vreemd. Vervreemd van zijn existentie. Ontaard. Geaard in het moeras van het worden Verlamd in het leven, bewegend op de golven van het Niets. Ik heb het over de democraat als burger, die het papier van worden hoger acht dan de ontdekking van zijn mens-zijn. De vervreemding verkiezen boven de waarachtigheid De waarachtigheid van naakt mens-zijn verloochenen, ontkennen. Het zoeken naar ontberging afsluiten en de innerlijke taligheid negeren. Beangstigd zijn om het hoger en dieper…

Lees Meer Lees Meer

De revolterende handeling

De revolterende handeling

            Het individueel dankend denken moet als uitgangspunt  het UITZONDERLIJKE omarmen. Het rationele verlaten om het niet-gedachte te doordenken en te doorbreken.  Het Uitzonderlijke onttrekt zich van ethiek, universalisme en medicalisering van het gedachte[1]. Het Uitzonderlijke dankend denken opent een ontbergend oordeel vanuit het verschil. Het verschil , de differentie, als  mogelijkheidsvoorwaarde voor het verschijnen van verschijnsels, voor het zich voordoen wat zich voordoet en voor het zijn van de zijnden[2]. Vanuit deze differentie wordt…

Lees Meer Lees Meer

Een post-soeverein & post-identitair tijdperk ?

Een post-soeverein & post-identitair tijdperk ?

Een kritische reflectie over het gewenste post-soevereine & post-identitaire tijdperk van de links radicalen. De post-soevereine politiek nl. de fase waarbij de burger zijn soevereiniteit ontkent, is een brug te ver niettegenstaande de Staat reeds het merendeel van onze soevereiniteit heeft opgeslorpt door haar wettendrift en haar ontembare geldhonger onder vorm van alle soorten belastingen. Voor dit laatste zijn immers de meeste uitlopende aandoeningen relevant van de ecologische voetprint, het klimaat tot de vermeende gezondheid. De post-soevereine fase is door…

Lees Meer Lees Meer

Het belang van onnuttigheid

Het belang van onnuttigheid

Zoals de zekerheid, een valse waarheid is en uitmondt in een absurde misdaad, Zo verhoudt zich de nuttigheid als een valse waarheid, die de onmenselijkheid omhelst, Laten we het denken in objecten verlaten en de objectloze wereld lichten, met ‘le petit mort’ de meest sublieme existentie en incarnatie van de sublieme nutteloosheid en het absoluut genot. Daden die geen handelingen meer zijn Een denkend danken dat ontbergt.

Opgeheven tijd

Opgeheven tijd

De woorden verworden de lichamen verstijven de geluiden verstillen Het licht treedt sierlijk haar ruimte in de tijd verbleekt tot niets ooit was ze afstand tussen twee punten nu naast elkaar en nooit meer na elkaar. De lach verstilt zonder te stillen de traan verdroogt zonder te drogen Alles staat eindelijk naast elkaar zonder gelijk te zijn Na elkaar eindelijk opgeheven zonder het verschil op te heffen. De opheffing van de sequentiële tijd, verschrompeld door het parallelle van de tijdigheid…

Lees Meer Lees Meer