Het individueel dankend denken moet als uitgangspunt  het UITZONDERLIJKE omarmen. Het rationele verlaten om het niet-gedachte te doordenken en te doorbreken.  Het Uitzonderlijke onttrekt zich van ethiek, universalisme en medicalisering van het gedachte[1].

Het Uitzonderlijke dankend denken opent een ontbergend oordeel vanuit het verschil. Het verschil , de differentie, als  mogelijkheidsvoorwaarde voor het verschijnen van verschijnsels, voor het zich voordoen wat zich voordoet en voor het zijn van de zijnden[2]. Vanuit deze differentie wordt vanuit de gewezend- tegenwoordige toekomst[3] de handeling een verzet tegen het absurde[4] van het normale.

Het normale, het ondifferienteerde, een resultante van gemakzucht, een ethische burgerlijke tunnelvisie om niet zelf te oordelen en mee te kunnen drijven op de lava van de luiheid, domheid en onverantwoordelijkheid.

De handeling vanuit het normale werkt verlammend. Daartegenover creëert een ontbergend oordeel een revolterend handelen en voortgang gedragen door Kultur [5], met haar Verstehen. Als de normale handeling de toetsing met  het Uitzonderlijke toch doorstaat ,is deze aanvaardbaar ongeacht of ze zinvol is maar ze blijft gespiest in het utopisch vooruitgangsdenken van de Zivilisation, maar haar Erklarungs-drang van de Wahrheitsmenschen.

Het revoluterend handelen mondt uit in een vrije Theürgie[6] van intergale creativiteit met haar primaat van mystiek, kunst en techniek.  [7]

Schema :

 

 

[1] zie verder Freud , Drie verhandelingen, 2017, p. 134 vlg

[2] IJsseling S., De tijd, het schrift,het verschil, 2015, p.130-132

[3] zie verder Heidegger, Sein und Zeit

[4] zie Camus, L’homme révolté

[5] Spengler O., De ondergang van het avondland, 2017

[6] Jansen T., Leven en werk van Vladimir Solovjov, Perun 2001,p.76-81

[7] zie Geyskens E.M., Het einde van de staat, leve de post-imperatieve fase, April 2016.