Men veronderstelt dat economie een rationele wetenschap is maar het gebrek aan fundamenteel fenomenologisch onderzoek naar de status van de Homo economicus (HE) heeft mijn inziens een economische myopie gecreëerd binnen deze wetenschap.

De verwaarlozing van het economisch ontologisch onderzoek, of het doordenken naar de status van de HE, heeft ertoe geleid dat in de waardebepaling de mogelijkheidsvoorwaarden (zijnde de verwachte opbrengsten en de tijd ) voor de grondvoorwaarden (de existentie van het economisch goed) wordt geplaatst, wat nog metafysische naweeën zijn maar ontologisch onmogelijk is. Bij deze redenering is de existentie van het economisch goed, uitgedrukt in de kwantitatieve waarde van het geld, slechts mogelijk indien de verwachte opbrengstwaarde als mogelijkheid groter is dan nul , hetgeen aanleiding kan geven tot de ontkenning van bepaalde economisch goederen of diensten.

Vanuit Heideggeriaans perspectief loopt de handelende HE zichzelf vooruit op de toekomst, zijnde een extrapolatie van het voortschrijdend nu hetgeen haaks staat op de actualisatie van het verwacht economisch wezen. Als de extrapolatie enkel maar mogelijk is dank zij het verleden, nl. de factische geworpenheid van de handelende HE, kan mijn inziens nog moeilijk de waarde van het economisch goed bepaald worden door haar verwachte opbrengstwaarde. Het actualiseren naar het nu is een ontologische onmogelijkheid.  Het handelende is slechts mogelijk door het verder leven van het verleden in het heden waardoor een  waardebepaling , indien dit ontisch nodig zou zijn , enkel ontwikkelt worden op basis van de validatie van het factische met de reële status van de handelende HE, die zichzelf voorruit loopt en uit de toekomst op zichzelf toekomt.

Indien we deze axioma ontisch zouden doordenken kan dit een basis vormen voor een vrije markteconomie zonder de ideologie van het kapitalisme.