Stelling: De illusie van het politiek getal –  In het westers democratisch systeem kan de wil van de meerderheid gerealiseerd worden door uitbuiting van een minderheid, die de mening van de meerderheid vormt of verdedigt.

Veronderstel een samenleving bestaande uit 12 burgers die zich in 3 verschillende belangengroepen organiseren nl.

• Personen 1,2,3 sluiten aan bij corporatie A
• Personen 4,5,6,7,8 sluiten aan bij corporatie B
• Personen 9, 10,11,12 sluiten zich aan bij corporatie C

In het actueel systeem wordt de beslissingsbevoegdheid gedelegeerd aan de vertegenwoordigers van de belangengroepen.

12 burgers               => samenleving

3 belangengroepen   => vertegenwoordigers v.burgers

Wil van de meerheid  => uitvoeringsniveau

Stel dat ontwerp X door belangengroep A wordt ingediend via meerderheidsprincipe nl 1 en 3 zijn akkoord. De belangengroep B vindt ook een meerderheidsakkoord nl 4,6,7. Doch belangengroep C is volledig tegen het ontwerp. Op beslissingsniveau hebben dus de belanggroepen A en B de meerderheid bekomen. Daarbij beschikt B nog over een grotere beslissingsbevoegdheid gezien hun belangrijke vertegenwoordiging nl 5 burgers tov van 3 bij A en 4 bij C. Een geselecteerde elite uit A en B krijgt nu de bevoegdheid om de wil van de meerderheid uit te voeren nl. ontwerp X.

Indien we echter de minderheid volgens de beslissingsprocedure onderzoeken, dan stellen we vast dat burgers 2,5,8,9,10,11 en 12 niet akkoord zijn met het voorstel dwz 7 burgers van de 12. A en B vertegenwoordigen de mening van de meerderheid, maar vormen in op samenlevingsniveau een minderheid.