Als gesteld wordt dat het zelf een voortgang, een worden is [1] betekent deze onherroepelijkheid van het worden een basale existentie van de eerste geworpene. Het zelfleed van de wordingsgang.

Het worden een al-in-zijn d.w.z. verankert in het verleden die de Sprong niet waagt naar het Zijn, het risico vermijdt om te Over-mensen.

Over-mens als uitdaging of het geschenk van het leven in te Zijnen. Ik gebruik hier zijn als werkwoord, in de betekenis van het continu bouwen, groeien van een Zijn. Zijnen een onthechte steeds revolterende alert existentiëren [2] met een ontkoppeling van het zichzelf, zijn ik, waardoor een voortgang naar het Over-mensen mogelijk is. Zijnen is een ik-loosheid waardoor men tot zichzelf komt door in-de-wereld-te-zijn [3] zonder zichzelf te verliezen en een dankend leven omarmt waardoor een levensbevestiging in het zich-zelf-vooruit zijn naar het toe-komende.

---

[1] Bergson Henri ,Tijd en vrij wil,Boom 2014

[2] De revolterende mens zie Camus Albert, De Bruiloft, Paul Brand Parabolen, 1970

[3] In-de-wereld-zijn zie Heidegger Martin, Zijn en Tijd,1998