De Staat en haar wetbewaarders gaan turbulente tijden tegemoet. Na meerdere decennia zichzelf te hebben volgepropt met een bredere administratie, hogere lonen en directe/indirecte voordelen komt er nu een fase van burger-evolutie die deze kolos van haar monumentaal voetstuk zal afhalen. Begrijpelijk dat het staatsestablishment dit niet zonder slag of stoot zal laten passeren. Want daar gaat hun luxe leven van bezigheid tot ledigheid. De Staat zogezegd hoeder van het algemeen belang wordt nu regelrecht de vijand van de burger want afslanken wenst ze niet in naam van haar eigen belang. Er is wel een bijkomend probleem namelijk er zijn teveel maatschappelijke directe/indirecte netwerken doorweven die teren en profiteren van deze walgelijke staatskolos. Netwerken van blinde vakbondsorganisaties, de oh zo naïeve NGO’s, de hebzuchtige onderzoekscentra, de immorele lobbyisten, de alomtegenwoordige nietsnutten en de perverse bedrijven (=management) die zich gulzig verrijken aan dit profitariaat. Het toe-eigenen wat je niet toekomt is hier de regel. Niet enkel dit profitariaat maar ook haar clan is er te veel aan.
We staan voor nieuwe de socio-technologische veranderingen en potenties die een paradigma-sprong zullen veroorzaken van die aard dat actueel begrippen, concepten en existenties omtrent de Staat volledig worden ondermijnd.

Voor alle duidelijkheid wil ik stellen dat er een beperkte overkoepelende organisatie moet blijven bestaan in de zin van een competente huishouding die zich beperkt tot de basis infrastructuur & veiligheid, de minimale gezondheidszorg tot basale sociale voorzieningen. Een rationeel kosten/baten beheer van het minimaal noodzakelijke voor de burger ipv voor het leger van het profitariaat. Een taak die door vrouwen beter kan beheerd worden dan door infantiele machtszieke mannen.

De toenemende globalisering heeft juist de noodzaak tot minder overheid gecreëerd en meer burgerzin ontwikkeld. Waar de wetbewaarders de mening waren toegedaan om nog meer internationale/ transnationale/ supranationele overheid te moeten implementeren , de wereld en de mens één richting te geven en te sturen zijn juist deze institutionele mismaaksel onze vijand om tot een nieuw socio-economisch maatschappelijk model te komen. In plaats van de geforceerde richting en politiek beleid krijgt de wereld een nieuwe organische invulling .(1)

We staan aan de vooravond van het post-olietijdperk, het post-kapitalisme , het post-positief wetenschappelijke dictaat, de post-overheid & post-democratie. We hebben geen Mei-Revolutie nodig er is immers een zodanige evolutie door de jonge generatie doeners ingezet waardoor de post-imperatieve fase een feit is aan het worden, voorlopig op een nano-entiteit.

Het post-olietijdperk. De recentelijk technologische ontwikkelingen van energieopslag, de bestaande relevante alternatieven, de algemene maatschappelijke consensus rond deze uitdaging zullen een darwinistische sprong veroorzaken. Helaas de regelgeving zal al het mogelijke doen om van deze Grote Sprong voorwaarts naar een opstapje te brengen want de grote elektriciteitskolossen waar de wetbewaarders rijkelijke premies opstrijken en de gigantische belasting die geïnd worden op olie, elektriciteit zouden verdwijnen als sneeuw voor de zon. De overgang van macro-energie beheer naar kleine micro-entiteiten, zoals een buurtconsensus tot een bredere regio ontmantelen de macht en de inkomsten van de staat. In naam van het algemeen eigen belang zullen de wetbewaarders deze evolutie verlammen. De creativiteit van de burger zal echter het omgekeerde aantonen.

Het post-kapitalisme. Het monetair beleid van de overheid heeft gefaald, de publieke financiën hebben gefaald. De bankcrisis werd veroorzaakt door een gulzige overheid die de teugels liet vieren om haar toenemende schuldenberg veroorzaakt door het sinterklaasbeleid rijkelijk te kunnen financieren. De scheiding tussen kapitalistische economie en de reële economie wordt nu meer dan duidelijk. De centrale overheid probeert nog met oude medicijnen de reële economie dmv financiële waterboarding te activeren. Helaas wordt deze door de vocale overheid lam gelegd door de kapitaalinjecties te gebruiken voor spotgoedkope obligatiefinancieringen zodat en er geen geld naar de reële economie toevloeit. Een reële economie die vleugellam is geworden door de bureaucratische ingrepen en de controlezucht laat zich voorlopig niet laat temmen. Alternatieve micro-initiatieven ontwikkelen zich zoals crowdfunding en de deeleconomie. De algemene sociale afkeer tegen de dienaars van het gecorrupteerd kapitalisme en etatisme zal ook spontaan nieuwe technieken genereren.

Het post-positief wetenschappelijk dictaat. Het getal wordt in vraag gesteld en het besef van de niet-algemene reduceerbaarheid van de mens in een getal krijgt nu haar plaats in de wetenschappelijke en maatschappelijke context. Naast rationele en/of vermeende rationele argumenten komt er ruimte voor het immateriële , de pre-mystieke, mystieke en de beschouwelijke levenswijze in het maatschappelijk debat. Ideologische publicaties en vernieuwde filosofisch onderbouwde discussies beginnen kleur en inhoud te krijgen. De ethische voetprint komt aan de orde. De filosofische grotbewoners en de economen die enkel maar kunnen natrappen zullen zichzelf oplossen in het niets. Tijd wordt verkort, ruimte wordt verbreedt.

De post-overheid & democratie. De vermeende snelheid van de staatshuishouding verbleekt tov de versnelling van de besluitvorming bij de jonge generatie van burgers. Geen ellenlange nutteloze debatten ingebed in politieke loopgraven om na de verzonken tijd met een nep-oplossing aan te komen articulerend in luchtledige zinnen. Snelle consensus via sociale media reduceren het debat tot een nanoseconde. De trein van de traagheid van de politiek gemandateerde, zittend in floeren zeteltjes in de hoofdstad en heen/weerkerend naar de achterban is van een vervlogen tijd. Waar retorica is verworden tot doxia en het leven een ceteris paribus is de ondergang van het avondland ingeluid . Tijd om deze trein van traagheid een halt te roepen en op te bergen.

We gaan boeiende tijden tegemoet. Het oude netwerk, dat decennia goed heeft gefunctioneerd in de 20st eeuw, is haar kracht verloren omdat deze oude instrumenten en percepties niet meer passen in het nieuwe dynamisch élan van 21st eeuw. De musea hebben een nieuwe collectie en de geschiedenisboeken een nieuw verhaal. De burger ontwikkelt een nieuwe mondigheid niet meer gestoeld op een individueel assertief gedrag maar op een sociaal participatief maatschappelijke houding.
De scheur of breuk met het oude maatschappelijk model zal versneld intreden bij onverwachte externe factoren zoals pandemie, pannatuurrampen en/of pantechnologische drama’s. Door dit gecreëerde niets ontstaat er juist ruimte voor het nieuwe.

Geef ruimte aan de jonge ontberging ,vooraleer een pandrama ons wakker schudt.

(1) Zie verder Albert Camus, L’homme révolté, 1951.
(2) Zie verder Oswald Spengler,Der Untergang des Abendlandes, 1917-1922
(3) Zie verder Martin Heidegger, Sein un Zeit, 1926