We wisten al geruime tijd dat economisten magiërs zijn die het ongeziene zien en de realiteit van het  geziene steeds missen. Ook hebben ze een grote affectie voor getallen, gezien de mens moet herleid worden tot de eenheid en het getal ook wetenschappelijker overkomt.  Er zijn magische getallen in de economie. Eén daarvan is het getal twee waarbij de economisten de “bijna” 2 % proclameren. Zoals u kan vermoeden betreft het hier een magische fictie die de gewenste inflatie moet uitdrukken.Als niet-economist zal u verstelt staan van het bijwoord “bijna” , de fixatie op het getal “2” nog in procenten uitgedrukt en de relatie met de “inflatie”.
Dit vraagt uiteraard toelichting hoe deze economische magie tot stand komt en waarbij een hele zinloze economische, politieke werkelijkheid wordt gecreëerd. Immers wie het kan benoemen, kan het beheersen.

Het Getal. Laten we starten met het nummerische want de reductie tot het getal staat centraal in deze humane wetenschap. Alles moet immers tot een getal herleid worden tot een monetaire waarde , om alzo de nuttigheid van de burgers te berekenen. De economisten reiken een overvolle mand van getallen aan voor het politiek geweld zodat het economisch politiek beleid zich kan verantwoorden. De burgers worden politiek gelijkmatig onderdrukt ter vervulling van de bevrediging van de ,democratische gekozen, gelijke verzadiging. Dit vraagt getallen kennis. Het getal twee gaat vooraf aan het getal 1 ,wat reeds geleerd wordt in de academisch kleuterklas maar voor economisten heeft dit toch een grotere mystieke symboliek. Als alleenstaande egocentrische kleuters , zonder schaduw, hebben ze behoefte aan een evenbeeld om hun eigen economisch gedrag te kunnen verklaren. Daarom wordt de illusie van hun evenbeeld geschapen zijnde de tweede en incorporeren ze filosofie van de dualiteit. Ik en de andere, rijk en arm , goed en slecht, eigen belang en algemeen belang , de private sfeer, die heden bijna volledig  verlaagt en geprostitueerd is tot staatshouding, de publieke sfeer. Deze dualiteiten worden axiomatische speelblokjes voor de economische wetenschap. Er is dan ook nog een Bijbelse link. In de bijbel wordt het getal 2 teruggebracht tot het getal van de vereniging zijnde man/vrouw, een twee eenheid , de basis van huishouding. De duale eenheid wordt het basisbegrip van de economie. De ik-kleuter staat nu Spiegel am Spiegel tov zijn vermeend evenbeeld. De economische affiniteit naar het getal twee is nu duidelijk want twee gelijke eenheden kunnen dus één eenheid vormen 1 + 1 = 2 . De schone harmonie van eenheid der tegendelen aangereikt door Heraclitus.

De Ingreep. Volgens de magier der magiers , de ajathollahs en hoge priesters van de Europese Centrale bank als nederige behoeders van het algemene belang en hiervoor zeer rijkelijk betaald is bij het getal 1 in procenten uitgedrukt “nauwelijks ruimte om in te grijpen”, wat dit ingrijpen ook mag betekenen. Het gezond verstand zegt dat je niet in je eigen vlees snijdt. De magiers stellen zelfs dat ze “hard zullen terugslagen als de “bijna 2%” zou overschreden worden”.  Een vrij agressieve taal om een getal dat bijna gehaald zou kunnen worden. De panische angst voor dit getal moet kunnen verklaard worden en gaat terug naar bovenstaande nl hun ontdekking dat zij een illusie zijn van zichzelf en zij de eenheid van de som twee, de duale eenheid, de facto, nooit kunnen realiseren. De nomade , de éénling , vertegenwoordiger van het Alle en dienaars van het algemeen belang, heeft de andere , de tweeling, het individu met eigen belang, nodig als hun spiegelbeeld omdat er niets anders is dan zichzelf en dus er niets is om te vergelijken én uit te buiten. De illusie van zichzelf wordt de basis voor een onuitputbare mimitische begeerte of de jacht op de andere. De noodzakelijke jacht op je eigen spiegelbeeld is inderdaad uiterst beangstigend.

Het Bijna. Nu het bijwoord bijna. Hierover kunnen wij vrij kort zijn het bijna voldoende , bijna gerealiseerde betekent volledig mislukt. Het is  een bijwoord waar rijk en arm, eigen en algemeen belang maar ook yin en yang , goed en slecht, gelukt of gefaald zich juist niet in één kunnen verenigen. De oever die de bijna-drenkeling nooit zal bereiken is een weerzienwekkende toestand indien de duale eenheid een logische evidentie is.

Frankfurt. De vraag is nu wat “bijna 2%” of “net geen twee” verder mag betekenen zeker als het trompettengeschal uit de minaretten van de Frankfurtse centrale moskee klinkt ” Als je het op lange termijn bekijkt, zijn er heel goede redenen om te streven naar het geen twee procent”. De fantasie is groot in het rijk van de economisten. Om deze theatrale verbaliteit te verstaan hebben we toch een degelijke hermeunitiek en epistemologie nodig of moeten we even met de psychiater op de bank.We kunnen de rationaliteit van dit discours eenvoudige sluiten gezien deze magiers stellen  “het monetair beleid een stille en moeilijke opdracht is in massapsychologie”. Spengler wees er al op dat na een fase van civilisatie er een behoefte is aan een Caesariaanse leider. Hebben we die nu niet gevonden bij de magiers van de ECB die nu de mening zijn toegedaan de Europese massapsychose te moeten sturen.
In de cocoon van de rekenkunde wordt het getal van tafel geveegd en de psychologische behandeling van de Europese burger centraal gesteld. U kan zich misschien ook nog het faliekant denken van de Frankfurter Schule herinneren met hun links progressief intellectuelen over de rol van the authoritarian personality.
Frankfurt ist der ungültige Mutterschaftsurlaub.

De Leugen. De magiers zitten gevangen in hun glitterende toren met de fictie van het algemeen belang van de bijna 2% gestoeld op felgekleurde axiomatische en dogmatische kleurblokjes waarbij ze met Caesariaanse drift , of noem een ander Duits of nog Italiaan historisch evenbeeld, het Europees economisch zinkend lappendeken inkleuren met een psychologische polyvalente bindmiddel hopende dat we bijna ons evenbeeld kunnen worden en de eeuwige bijna drenkeling zodat we nuttig blijven als een getal zijnde de bron voor hun stromende inkomsten. Het collectief liegen om zich vast te klampen aan de leugenachtige economisch waarheid van de bijna 2%.

De hoge priester reinigen zich uiteindelijk door zich met nieuw bloed te besmeuren.

Noot: dit is een essay naar aanleiding van het kritiekloos meehuilend artikel in de linkse conservatieve krant voor de volkskapitalist “Tijd” dd 16/09/2017 p14-15 “Het echte probleem is een te groot optimisme” – Interview met Peter Praet, hoofdeconoom van de Europese Centrale Bank. De interviewers gingen door de knieën voor de hoge priester.