Wat moet de economie met de quantuminformatie en de negatieve causaliteit ?

Twee nieuwe grensverleggende inzichten zetten tijd en ruimte binnen de economie en filosofie op hun kop. Het eerste nieuwe inzicht is de negatieve causaliteit waarbij het gevolg de oorzaak bepaald. Een tweede uitdaging komt van de natuurkundigen met hun quantuminformtie die stellen “dat de ultieme theorie van ruimte en tijd niet meetkundig is doch gebaseerd op informatie” . (1)

Het causaal denken is slechts één van de technieken van het denken. Een variatie op het causaal denken is de parallel processing (2) waarbij men niet sequentieel waarneemt maar gelijktijdig en hieruit een actie/besluit neemt. Waarnemingstijd wordt hierdoor herleidt tot het heden t(0). De echte uitdaging komt van de negatieve of omgekeerde causaliteit waarbij gevolg de oorzaak bepaalt.(3) Men spreekt van non-lokale correlaties, waarbij de tijdgrensoverschrijding nog explicieter wordt . Een gebeurtenis in de toekomst ‘werkt’ in op het heden.
Een denkoefening : de waarde van het heden wordt niet meer bepaald door de verdiscontering van toekomstige “verwachte” opbrengsten maar de” gerealiseerde” toekomstige opbrengsten.

Nog uitdagender wordt het wanneer we de meetkundige maat van tijd in de economie eruit gooien. In quantuminformatie worden de bouwstenen van het universum informatie, in plaats van tijd en ruimte. Als ruimte en tijd niet meer fundamenteel zijn voor een verklaring van de werkelijkheid doch de quantuminformatie staan we voor een compleet nieuwe perceptie. Informatie ,nullen en enen, maar ook één en nul , qubit genoemd, die zich verstrengelen en hierdoor informatiestroom aanzetten . Wat moeten we hiermede in de economische en ontologische wetenschap ?

Zoals John Wheeler stelt ‘It from bit“. Een fysiek ding (it) bestaat altijd uit bits, uit informatie. De bits zijn meetbaar doch voorlopig weet niemand wat deze informatie betekent. Informatie is iets fysiek, maar we kennen de DNA er nog niet van om haar betekenis te ontcijferen.

We zullen een nieuwe economische taligheid moeten ontwikkelen , resulterend in een nieuwe inzichtelijkheid

note :
1. van Hal George, Heel het heelal is informatie, NRC,21 januari 2017,p.4&5.
2. Parallel processing is the ability of the brain to do many things (aka, processes) at once. For example, when a person sees an object, they don’t see just one thing, but rather many different aspects that together help the person identify the object as a whole. For example, you may see the colors red, black, and silver. These colors alone may not mean too much, but if you also see shapes such as rectangles, circles, and curved shapes, your brain may perceive all the elements simultaneously, put them together and identify it as a car. Note that motion and depth of the object can also be perceived. These cues processed in the brain tell the person that the red car is headed straight at them so they jump out of the way. Without parallel processing, the brain would have to process each aspect of the car separately in progression. By the time the person identified the car, it would be too late.
3.Gerding Hans, Diversiteit van grensoverschrijdende ervaringen,Filosofie jrg.26 nr6. 2016 p.23-31.