Opkomen voor tewerkstelling en zelfs volledige tewerkstelling geeft te kennen van een Kantiaans radicaal kwaad (1). Het is een politiek beleid van installaties van werkkampen, een arbeidsparadijs met vrije slaven. Het activeren van mensen op de arbeidsmarkt, in de werkkampen,om maximalisatie van de belastingsinkomsten (2). Het woord arbeid verwijst naar pijn, komende van het Germaanse arbeit ‘ ik ben een verweesd en daardoor tot harte arbeid gedwongen kind”.(3) In deze perceptie passen uiteraard de arbeidskampen.
De arbeidsmarkt is niet meer, omdat de actuele maatschappij de wezenheid van arbeid heeft veranderd. De tijd van de demonische politieke vermeende jobcreatie is voorbij zelfs in een anti-globalistisch perspectief. Tewerkstelling en volledige tewerkstelling is een ontaard denken geworden. De Homo Labor is niet meer.

Er is werk in overvloed, er is werk te weinig, er zijn werkonwilligen ter slecht trouw, er zijn profiteurs en luieriken, er zijn werkzoekenden, er zijn zoekenden die nooit een antwoord krijgen. Wat is er mis? Er is niet mis alleen de initiële processen van de arbeidsmarkt functioneren niet meer. Arbeid werkt niet meer.

Vooreerst de slakkengang-impasse nl er is een complex machtig kluwen rond arbeid geweven in hoofde van de tirannie van de vertegenwoordigers van werknemers en werkgevers die strijden om de immobiliteit van de arbeidsmarkt , met het sloom slakkenpad, hun eigen theatrale loze verbaliteit , om hun luilekker inkomstenstroom als hun vermeende maatschappelijke status te verzekeren in naam van het algemeen arbeidende belang. Anderzijds is er het absolute exces van de wet zelf.(3) Het kluwen van de complexe eenrichtingsverkeer van de arbeidswetgeving is hiervan een duidelijk voorbeeld en smoort elk flexibel of aangepast arbeidsinitiatief dat kan aansluiten met de actuele maatschappelijke omstandigheden. Ten derde wordt er niet kritisch omgegaan met de nieuwe context van arbeid namelijk het arbeidsloze. Arbeid lost zichzelf op waardoor een grote lege zee van tijd ontstaat, het primaat van het arbeiden verdwijnt. Er zijn reeds op beperkt niveau werknemers bewust van deze verschuiving en hebben het loze begrepen. Dit vertaalt zich enerzijds in vrijwillig gekozen parttime activiteiten of variaties hierop omdat zij verstandig hebben gekozen om een evenwichtige levenskwaliteit zonder een schizofrene opsplitsing van tijd in arbeid versus vrije tijd maar een geheel van besteedbare tijd. Daarnaast hebben we nog de internationale verschuivingen van competenties, de staatloze competenties, een entropisch bewegend en onzichtbaar netwerk van grensloze competenties. The invisible labor.

Arbeid in de 21st eeuw is niet meer de pijn van vorige eeuwen. Mechanische arbeid wordt opgeslorpt door automatisatie en automatisatie wordt gemaakt door automatisatie. Het primair denken zal al gedacht worden door de artificiële intelligentie, de geautomatiseerde rede. Beschikbare arbeid verschuift en maakt tijd voor besteedbare tijd waardoor twee nieuwe uitdagingen ontstaan namelijk wat is tijd voor mij en wat doe ik ermee en anderzijds hoe genereer ik inkomsten indien arbeid verschuift en voor een deel zichzelf oplost.

De eerste uitdaging confronteert je om naakt voor de spiegel van je eigen levenstijd te staan met de vraag hoe ga ik 24 uren op 24 uren mijn verkregen tijd besteden indien ik er volledig over beschik. Wat betekent arbeid hierin en durf ik om te gaan met de lege tijd om ze nuttig maar ook nutteloos in te vullen om mijn eerste geboorte van mens-zijn te overmensen.
De tweede uitdaging kan in eerste fase al gedragen worden door het afschaffen van het pejoratief woord ‘uitkeringstrekkers’ en door een vast leefinkomen te implementeren (5) om binnen een zekere financiële onafhankelijkheid een levensweg en dus een keuze te maken over de gegeven levenstijd met een begrenst verlangen.(6) Hiervoor moeten de hoge priesters van de vertegenwoordiging van arbeid, hun kathedralen en hun luizende bios imploderen en de vermemelde navelstreng van de bestaande arbeidswetgeving uitgetrokken worden.

Open de geestelijke poorten voor het arbeidloze, verwoest de corporatistische arbeidsmuren, stop met de politieke tewerkstellingsleugen en laat het nieuwe tijdsweefsel ontluiken waarin de vloeiende arbeid kan gedijen binnen haar beschikbare levenstijd.

(1) Stangneth Bettina,Het kwade denken,Atlas Contact 201. (zie haar perceptie over het radicale kwaad)
(2) Steel T., Dheedene H., Het basisinkomen doorprikt, de rekening klopt niet, De Tijd, 17.06.2017 p.16-17 (een vooreeuwse niet-doordachte stelling van Iterna)
(3) KULeuven, Thomas,je-werk-of-je-leven 2017
(4) Zizek Slavoj, Geweld, Boom 2009
(5) Duchâtelet R., Het basisinkomen is België is wél betaalbaar. De Tijd, 21 juni 2017 p.9. Zie verder www.basicincome.org
(6) Weil Simone, Oeuvres Complètes VI, Cahier dl.I,1933 (over het begrensd verlangen)