T of R (1)

De woorden verworden

de lichamen verstijven

de geluiden verstillen

            Het licht treedt sierlijk haar ruimte in

            de tijd verbleekt tot niets

            ooit was ze afstand tussen twee punten

            nu naast elkaar en nooit meer na elkaar.

De lach verstilt zonder te stillen

de traan verdroogt zonder te drogen

             Alles staat eindelijk naast elkaar zonder gelijk te zijn

            Na elkaar eindelijk opgeheven zonder het verschil op te heffen.

De opheffing van de sequentiële tijd, verschrompelt door het parallelle van de tijdigheid

            De prélude van de eigenlijkheid wordt geopend

           door opheffing van het ritme

            De heerlijkheid van de ruimte

             ontluikt de essentie.

 

(1) Na lezing van Sein und Zeit, M.Heidegger