Grondvraag = wie is arbeid[1]

Wat is de grondvoorwaarde versus mogelijkheidsvoorwaarde van arbeid.

De fenomenologische vraagstelling wie is Arbeid (A) .

M _z  ≠ ∑A

M _z = Mens-zijn

Interpretatie

• cause materialis, WAT, de materie van arbeid
• causa formalis, de vorm van arbeid
• causa finalis, het doel van arbeid
• causa efficiens, WIE, de maker van arbeid

A ≠ werken

A = energie

Arbeid

Door arbeid te reduceren tot nuttigheid of bruikbaarheid beschouwen we het als een ding, een voorwerp dat af is, een zijnde dat voorhanden is.  Een productiefactor die inzetbaar is voor economische als publieke doeleinden. De wat-vraag naar arbeid reduceert de mens tot een primair operationeel wezen en mist de grondvraag ‘wie is arbeid’, dwz de vraag naar het hetgeen wat nog niet is, niet voltooid, het bijna-gegeven, het afwezige. Het hebben van arbeid ,al dan niet werkwillig, al dan niet overtollig, brengt ons nog niet onmiddellijk naar de zijns-vraag van arbeid, het zelf van arbeid. We ervaren ons als een vreemdeling bij deze vraagstelling.

Laten we de arbeidzaamheid staken en zoals Undine in het werk van Ingeborg Bachman uitroepen “Omdat ik voor geen gebruik bestemd ben en jullie je niet voor een gebruik bestemd wisten, en aan niets nuttigs dachten en niets bruikbaars, was even alles goed tussen ons”.[2]

---

[1] George A. Akerlof, Identity Economics

[2] Joke J,Hermsen, Stil de tijd, p.137, Arbeiderspers 2011