Essay : De maat van de dingen
Ach, je hebt het alsmaar over de maat der dingen
Een naadloze maat om je zielenzorg te verbergen in de donkere, rottende kerker van jezelf.
Het dagelijks ritme gegoten in de maat der dingen
Opgefleurd door een zuiderse zon, een bacchanaal feest die de verveling moet breken en een lach die wezenlijk schreeuwt, huilt en dorstig is naar je ingekapselde eigenlijkheid.
De maat der dingen die het chaotisch exces van het Zijn afsluit, afsnijdt, doodt. Een zieke maat waar je even troost zoekt maar niet vindt, waar je jouw lichaam neervlijt zonder maar enige genoegzaamheid.
Ontmaat je ziel, laat de storm van uw exuberante geest vrij.
Wat een vloeiende essentie !
Ontmaat je lichaam, laat het exces van uw excentrieke hartstochtelijkheid ontbergen.
Wat een kolkende orgie !
De maat ontmaat !
Verlost der dingen !
Het exuberante exces
Orgie van essentie
Ontlichten in de kolkende lava van het ontbergend Zijnsorgie.