Het Schrift zo naakt en ledig met haar suggestieve symbolen. Vlinderdun papier, schijn van wording Oh taligheid, zo krachtig in haar stilte.

Zal ik het Zijn voor jou ontkleden op dit blad  Een Zijnsnaaktheid die ontbergt Geen terugkeer enkel maar onthullend.

De erbarmelijke tocht door de woestijn van het worden beëindigend.

De pijn van hitte, dorst en afmattende tocht neergelegd in de zee van zwijgzame korrels zand Pijnlijke ogen van het ziend denken, starend in de woestijn van het Niets.

De menselijke misrekening geïncasseerd en neergelegd op het offeraltaar van de existentiële oase.

Een vermoeid hoofd , zwijgzaam rustend in jou handen

Eindelijk het denkend zien omarmt Het parfum van het Zijn ontluikend en het licht ontbergend  terwijl het Schrift definitief wordt gesloten.