De ingehouden knarsende zwijgende pijn van de brandende boeken in de wenende bibliotheken.

Het vuur door de Schriften, de verscheurde Schriften, die de zwijgzame bibliotheken bergen en omarmen in het anonieme van haar Zijn.

De ruggen van de Schriften in de brullende hitte, even strak en fier, even uitdagend als elegant om haar Zijn.

Ze nodigen uit om hen alsnog te openen, te sieren , te laten verdiepen en te genieten.

Een zee van letterlijke vreugde,  onblusbare oase van wijsheid die de mens laat branden omdat zij denken als dwazen te kunnen ont-lichten, het Zijn te laten verdwijnen zodat niemand de vruchten van de ontberging van deze elegante ruggen zou ervaren.