Het bewonderend humanisme, het apocalyptisch vooruitgangsdenken, de liberale democratie, het groen marxistisch nihilisme, de vrije markteconomie en het mondiaal kapitalisme zijn partiële structuren en begrippen in verval . Ze hebben een zodanig tweedelige polemische constructie van goed en kwaad dat het een toxische polariserende strijd wordt ad mortem.

Een vergiftigende toestand van het Partieel Leven dat we willen ontmantelen vanuit een “Integraal Leven” , een nieuwe dynamiek van heelwording die zou kunnen bijdragen aan de Sprong uit de wereldloosheid, overtolligheid en verlatenheid.

Het essay wenst een bijdrage te leveren tot het ontmantelen van deze cognitieve dissonantie en de relatie tussen perceptie en haar werkelijkheid te herschikken.

Ik bespreek vooreerst mijn theoretisch model en de structuur van het Integraal Leven om nadien de praxis in haar diverse aspecten te analyseren in hierna volgende essays.

Part I : Theoria

De maatschappelijke toxiciteit is op drie partiële structuren gebouwd zijnde

1°  Het imperatief fysicalisme van de wetenschappen, gedreven door de “wil-tot-zien”  en de uitzonderingstoestand van de Homo Rationalis, met zijn zijns-vergetelheid, hetgeen uiteindelijk leidt tot onwetenheid.

2° De Polizeiwissenschaft van de disciplinerende bio-politiek[1] met het dwingende staatsapparaat en haar “wil-tot-macht”  en de uitzonderingstoestand van de Homo Sacer, met zijn praxis-vergetelheid, creëert de overtolligen en de slavenmoraal .

3° De economisering met een apocalyptische ideologie van de materiële vooruitgang gestuwd door de techniek, en haar uitzonderingstoestand van de Homo Oeconomicus, met zijn zelf-vergetelheid, drenkt de burger in de zee van de mimetische begeertes en de golven van de illusies.  

De deconstructie en ontgiftiging van deze uitzonderingstoestanden met het  Integraal Leven [2] is gestoeld op een zelfverwerkelijking door de opheffing van de zijnsvergetelheid [3] , de praxis vergetelheid en het zelfvergetelheid.

Een zelfverwerkelijking die de onbepaaldheid van het denken aanhoudt zonder te vervallen in de invulling ervan waardoor een continue mogelijkheidzin wordt gecreëerd. Een mogelijkheidszin als het vermogen om alles te denken wat evengoed zou kunnen zijn, en om aan “wat-niet-is” een grotere betekenis te hechten dan aan “wat-is” [4] [5] . Het is een opzoeken van de open ruimte van de oneindige dimensie van het on-gedachte en het onbewuste. Hierbij wordt de mogelijke verwerkelijking  van de potenties en eigenschappen uitgesteld en doordacht , een actum interruptus[6], zonder de implementatie ervan uit te sluiten. De mogelijkheidszin wordt gelijkwaardig aan de werkelijkheidzin.

Het Integraal Leven is gestoeld  op de cohesie, interactie en het spanningsveld van drie triade pijlers zijnde de onto-sofie, de onto-cratie en de onto-ürgie. We willen vanuit een ontologische perceptie en haar ontologische differentie een geïntegreerde  wijsheid, samenleving en creativiteit opbouwen.

De drie pijlers nader toegelicht :

– De eerste peiler is de Onto-sofie, het denkcentrum, als een integraal weten.  Dit realiseren we door het actueel weten te de-rationaliseren  dwz de wetende triade van theologie, filosofie en wetenschap te derationaliseren. . Een noodzakelijke de-logocentrisme, ontdaan van de blinde causale ketens[7]. Een ontmanteling van de denklafheid door een grondloze Sprong te wagen waardoor een blijvende verwondering dat het-er-is met de confrontatie van het Niets. De rede die berust op de uitsluiting van het andere willen we ontsluiten door de zelfverwerkelijking van het onbewuste. Het verklaren van het wat ondergeschikt maken aan  het verstaan van het wie. De innerlijke zienswijze[8] , de scientia intuitiva[9] , de organische rede[10] ,en de verbeelding van een ware theologische ervaring laten ontluiken, met de incorporatie van de negatieve causaliteit, waarbij het gevolg de oorzaak bepaalt.

– Tweede peiler is de Onto-cratie, het bewegingscentrum , als een integrale samenleving door het gouvernementele te de-politiseren , dwz de institutionele triade kerk, staat en maatschappij te ont-machtigen. Het alziend oog , het panopticom[11],van de normaliserende, disciplinerende macht van de staat- en kerkraison te ontzenuwen. De Oiko, de micro-cosmos of de huishouding, terug ruimte te geven en de polis te minimaliseren waarbij de monolitische staat met haar burgers verdwijnt voor een samenleving van mensen. Waar men niet meer vlucht in de openbaarheid om het niet-thuis-zijn en met de opheffing van “politica locuta causa finita” (wanneer de politiek heeft gesproken,is de zaak gesloten). Dit impliceert zichzelf bevrijden van de ketens van de burgelijke slavernij om alzo de mogelijkheidsvoorwaarde van de alom controlerende bio-politiek op te heffen en zich niet meer te laten baden in de verwaande morele superioriteit van het slachtofferschap en de verheerlijking als vertrapten. De revolterende mens in verzet tegen het politiek absurde[12].

– Derde peiler is de Onto-ürgie, het gevoelscentrum, met haar integrale creativiteit welke wordt verwezenlijkt door te de-economiseren en meer specifiek te de-kapitaliseren. dwz de creatieve triade van mystiek, kunst en techniek te ont-nuttigen Waarbij de vraag naar de nuttigheid van een handeling niet meer significant wordt en het zijnde zijn waarde als monetaire ruilwaarde verliest. De implosie van het monetair fallocentrisme [13]–[14],en haar barbaars denken in tijd ,uitvegen door deze te vervangen met een denken in duur, ritme en ruimte, een tijdloze voortgang.  Ruimtelijke taligheid wordt de symbolische expressie van de werkelijkheid in een tijdloze ruimte. Tijd verbleekt tot een variante van ervoor en erna ipv vroeger en later. Een taligheid die geen mededelingsgebeuren van “het wat” maar een openbaringsgebeuren , vanuit een innerlijke noodzaak  “het wie” centraal stelt. De consumptieve verstrooiing en onderdrukking van de gedachten opheffen om het leven te voelen en op te bouwen als een gewezen-tegenwoordigende-toekomst. Een gedematerialiseerde kunst[15] en mystiek met een tijdsgrensoverschrijding waar de bouwstenen gestoeld zijn op energetische quantum informatiedragers [16].

De maatschappelijke toxiciteit van het Partiële Leven gevat in het Heil van het weten, de Heils-politiek en – economie , waar alles door een hogere invisible sacrale of profane visible hand , orde,dogma of axioma’s zijn geregulariseerd, wordt onttroond door de triade van een gederationaliseerd weten, waar wijsheid en het doordenken terug een plaats krijgt, een gedepolitiseerde maatschappij, waar de beschaming en individuele verantwoordelijkheid de regelgeving ontkracht[17]  en een gedeëconomiseerde creativiteit waar de mystieke, kunstzinnige Over-Mens kan lichten en ontbergen.

Binnen dit Integraal Leven zal de Ontologisch Anarchistische Soeverein met zijn zelfverwerkelijking van het collectief en persoonlijk onbewuste[18] , de centrale plaats innemen als Over-mens.

————————————————————

---

[1]Foucault Michel,De geboorte van de biopolitiek.  Boom 2013

[2] Jansen Tom , Leven en werk van Vladimir Solovjov ,Perun, 2001

[3] Heidegger Martin, Zijn en Tijd, Sun,1998

[4] Musil Robert, De man zonder eigenschappen, Meulenhoff ,2011

[5] Levrau François,  Mogelijkheidszin en werkelijkheidszin. Over Robert Musiel Streven 2019 jan-feb, p. 61-71

[6] Berns Gido , Kringloop en woekering. Een deconstrutieve filosofie van de economie Boom, 1998

[7] Wittgenstein Ludwig,  Tractatus Logico-Philosophicus Athenaeum, 2017 (6.36)   

[8] Jung C.G., Herinnering Dromen Gedachten. Een autobiografie Jaffé Aniela, redactie Lemniscaat ,2015

[9] Zie verder Spinoza

[10] Ortega y Gasset José, De opstand van de massamens, Lemniscaat 2015

[11] Zie verder Bentham

[12] Camus Albert, De mens in opstand, Olympus 2010

[13] Irigaray Luce, Tussen Oost en West    Agora-reeks, 2009

[14] Irigaray Luce ,Dit geslacht dat niet (één) is,Hölderlin, 1981

[15] zie verder Avant-garde Rusland, Kadinsky

[16] Geyskens Edgard,Wat moet de economie met de quantuminformatie en de negatieve causaliteit, blog overmensen, mei 2017.

[17] Smith Adam,De welvaart van landen, Boom – Grote Klassieken 2019

[18]Ibid 7 ,zei verder E.M.Geyskens, Complexio oppositorium Jung & Heidegger

zie ook verder :

Prideau Sue, Ik ben dynamiet Nietzsche Friedrich , Arbeidspers 2018

Eilenberger Wolfram, Het tijdperk van de tovenaars,De Bezige Bij 2018

De Cauer Stijn & Rys Michiel , De zoektocht naar een affirmatieve biopolitiek in het werk Roberto Esposito.Italian theory. De uil van Minerva,2017 ,Vol.30, #1 p.69-87