Hoe was haar naam, mijn vrienden[1] ? Vergeten, verloren …… verdwenen mijn liefste ….. in de zee van de hemel ? Hoe was haar naam, mijn vrienden ? Haar denken toch zo dichtbij Zal ik de hel kussen, de duivel beminnen om jouw Zijn. Je Zijn herwinnen Zal ik het vuur doven, het licht laten exploderen, de zee laten leeglopen. Waarom vroeg je ook naar haar naam ? Zal ik……? riep ze me toe vooraleer ze ….. De bergen huilden,…
Zij riep om Revolutie (1), …………… Het volk wist niet beter, ………. Zij huilde om de Vernietiging,………….. Het volk wilde niets beter,………………. In naam van wie riep ze, In naam van wie zong ze, In naam van wat riep ze In naam van wat zong ze, De eindeloze nachtelijke dans, De uitputtende dans, De lichamen helemaal opgezogen in het orgie van het moment. De morgen ontluikte en gaf haar licht prijs De vermoeide pijnlijke rode ogen…
Alle naar het feest , met de lofzang van de dodenmars. De verrijzenis van de materie. Materie als dode substantie neemt terug een vorm aan. Met de kruiwagen van de noodzakelijkheid worden de levende lichamen, inderdaad nog levende lichamen, op de offerblok van de democratische existentie gedrapeerd. Het grote feest van de verbranding van de materie. Penetrante geuren, vreugdevolle dampen waarbij de bureaucraten, de farizeeërs, en hun religieuze achterban , in extase komen en een fiscaal orgasme beleven want de materie…
Arme burgers, want de nacht bracht licht en jullie zagen het niet. Uw bestaan reikt niet verder dan dit van Homerus, die opriep om deel te nemen aan het schouwspel van de vernietiging. Het zou voor jullie miezerig bestaan een catastrofe zijn geweest indien jullie niet deelachtig zouden mogen zijn aan dit overvloedig bloedvergieten. Niet het offerdier zou u bevredigen maar de mens op de politieke spies. Arme burgers, want een geweten was jullie volledig vreemd. Jullie beefden in de…